KÖR İHSAN ABİ.(GÖRME ENGELLİ İHSAN ABİ)*
Neden kör oldu bilmiyorum.**
Bir kuşluk vakti, kardeşi Eşref’in yardımıyla dedemin evine geldi. (Namı değer Kel Osman).Elinde, tesbih imamesine benzeyen bir ağaç parçasıyla.
“Osman amca bana bunlardan bana 8 tane yaparsan çok iyilik etmiş olursun “dedi. Eliyle de yoklayarak nasıl yapılacağını tarif etti. Akort anahtarını da bırakıp anahtara uyum sağlamasını da getirdiği örnekten gösterdi. Biraz sohbetten sonra da Eşref koluna girdi ve gittiler.
İki gün sonra, dedem, yaptığı burguları paketledi. Bana: ”al bunları götür gölün yolunda evlerine git, İhsan Abine ver” dedi.(Evi iyi biliyorum. Küçük kardeşi Eşrefle arkadaşız.)bir şeyler verirlerse, sakın alma”. Götürüp verdim.
Aradan 5-6 yıl geçti. Okulun hoparlöründen anons: ”Bu akşam okulumuzun sinema salonunda, Türk sanat müziği konseri var. Ücretsiz olacak. “Bu bir, Kültür Edebiyat Kolu etkinliğidir”. Duyurulur !…
Sinema salonu tıklım tıklım dolu…Ön sıralarda eşleriyle birlikte öğretmenler, bir arka sıralarda okulda çalışan memurlar ve ustalar. Kalan koltukları da biz öğrenciler paylaştık. İkili üçlü oturanlarımız da oldu…
Kültür Edebiyat Kolu öğrenci başkanı ;açış konuşmasını yaptı; ”Şimdi sizleri kanunuyla birlikte ;İhsan Polat’la baş başa bırakıyorum…Zayıf bir alkış …
Sahnede iki kişi, biri diğerinin koluna girmiş sahnenin ortasına geldi. Orta yere konulmuş sandalyeye oturdu tek başına…İki dizinin üzerine kanunu yerleştirdi. Yavukluya sarılır gibi abandı kanunun üzerine. Parmaklarıyla , bir şeyler arar gibi yaparak; akort düzenlemesini tamamladı. Başını bir sağa ,bir sola yatırarak ;iki elinin parmaklarına hükmetmeye başladı. Salonda çıt yok…Kanun sesi var. ”Taksim geçiyor”.5-6 dakika sürdü…Sazdan sonra yanık sesiyle başladı şarkıları sıralamaya: Gurbetten Gelmişim Yorgunum Hancı, Menekşe Gözler, İnleyen Nameler, Kalamış, Yeşil Gözlerinden Muhabbet Kaptım, Yıldızların Altında anımsadıklarım… Yer yer şarkının bestesi, makamı, hakkında da bil vererek; arka arkaya nefes almadan 8-10 şarkıyı sıraladı…
Kısa bir su molası…Salon hayretle ve beklentinin çok üzerinde bir coşkuyla; alkış alkış…İkinci bölüm daha bir dikkatle ,dinlenerek 2 saate yakın dinletti kendisini.
Ayağa kalktı sıkıca sarıldığı kanunuyla birlikte selamladı dinleyenleri. İsteriz…İsteriz alkışları arasında ,kalktı oturdu, kalktı oturdu…Konser bitti.
Sahneye, eğitim Şefi Mehmet Nuri Ağca çıktı. Mikrofona yanaştı. Konuşmaya şöyle başladı:” Arkadaşlar ! önce bir mahcubiyetimi söylemek isterim. Sayın , İhsan Polat bana geldi. “Ben bir konser vermek istiyorum. Beni öğretmen adayları dinlesin istiyorum” dediğinde ,doğrusu çokta ciddiye almamıştım. Ama hepinizin de tanık olduğu gibi, hepimizi şaşırtan, güzel bir konser verdi. İzledik. Kendisinden özür dilemek isterim…
Sanırım, görme engelli bir kişinin neler yapacağını da gördünüz. Öğretmen olarak Gittiğiniz yurt köşelerinde karşılaşacağınız engelli öğrencilerinizi, İhsan beyi anımsayarak yönlendiriniz, işte somut örneği burada yaşadınız ,gördünüz” gibi…Benzeri bir konuşma yaptı. Tebrik etti…
İhsan Ağabeyi ve kardeşi Eşref’i okul idaresi o gece konuk etti.
Eh bende köylüsü olarak o havadan yararlandım. Arkadaşlarımın hayran bakışları arasında ,İhsan ağabeyle “koltuklarım kabara kabara “dolaştık…
** Yazıp bitirmiştim bu anıyı .Nazif Erkan’a sorduğumda yaşadığını öğrendim. Telefonla aradım (30.06.2022 Saat:18)
Uzun bir sohbet oldu: Önce yazdıklarımı okudum İhsan Ağabey’e, doğruladı. Ve ekledi.
“2-3 yaşında gözlerim yara oldu. Anam komşulardan duyduğu yapma ilaçları kullanınca gözlerimi kaybettim. Evde horlanarak büyüdüm. On yaşlarımda Hedeli Bacıdan para aldım. Gittim Kayseri’den ;kadınların kullandığı mavi, sarı renkli boncuk, Çatal iğne, Küçük cep aynası, dikiş iğnesi, çakmak taşı gibi eşyalar aldım. Kamıştan örme kulplu sepetle köyün içinde gezerek satıp para kazanmaya başladım. Benim bu perişan halimi bilen; Gergeme’de Hacı Osman Eniştem ,Bünyan Kaymakamına başvuruyor. Ankara Körler Okulu başvuruyu kabul ediyor, Ben Bünyan esnafından alınan bağışlarla giydirildim. Ankara’ya gittim. Körler Okulu Orta kısmını bitirdim. Daha sonra İzmir’e gittim. Musiki Cemiyetini buldum. Mezarlıkbaşın’da, ikiçeşmelik’te gazinolarda çalıştım. Türkiye turnesine çıktık. Samsun’a kadar gittik.10 parmak daktilo yazarım. Kabartma yazıları okurum.”
Belediye salonlarında, açık hava sinemalarında konserler verdim. ”Epey bir Parayla döndüm. Kırıkkale’ye geldim. Babamlar da Kırıkkale’ye geldi. Birlikte yaşarken beni evlendirdiler. Batman’da petrol işçilerinin pansiyonlarında bir haftadan fazla kaldık .Kırıkkale’den Kayseri’ye yerleştim. Eşimle birlikte tuhafiye dükkanı açtık, ev aldık ,şu an seksen dört yaşındayım. Kayseri’de yaşamımı devam ettiriyorum. Dedi…
İyiki de arayıp buldum. Bir kişiye, el uzatılmasının sonucu, yaşamının değişmesine somut bir örnek olsun.VE şöyle çevrenize bakın ,kime ne yapabilirsiniz !
Osman ÖZKAN Güneşköy 30.06.2022
Yorumlar
Yorum Gönder